در قسمت قبل، در خصوص درب های اتوماتیک پارکینگ صحبت کردیم و انواع آن را معرفی کردیم.در این ادامه این مقاله قصد داریم در خصوص کنترل از راه دور صحبت کنیم و آن را معرفی کامل نماییم که البته از نظر پیشرفت چهار مرحله دارند.
نخستین بازکننده درب های اتوماتیک پارکینگ اولین بار در آمریکا اختراع و استفاده گردید.نخستین ریموت کنترلی این درب ها شامل یک فرستنده و گیرنده ساده برای کنترل مکانیزم باز کننده بود.فرستنده فرکانس های از قبل ایجاد شده را انتقال میدهد.
گیرنده به این فرکانس ها گوش میدهد و براساس موقعیت درب، آن را باز و بسته میکند که مرحله اول این نوع بازکننده ها می باشد.
ایده پایه این مساله به جنگ جهانی دوم برمیگردد.در آن زمان این نوع سیستم برای کنترل و انفجار بمب ها از راه دور استفاده میگردید.
بعد از آن و با پیشرفت تکنولوژی، این ایده یعنی همان کنترل ار راه دور با استفاده از ریموت برای نصب درب اتوماتیک پارکینگ نیز استفاده گردید.هر چند که این کنترل ها در نوع سیستم و قدرت دارای محدودیت هستند اما توانسته است باعث تغییر وسیعی در تکنولوژی درب های اتوماتیک گردد.
دومین مرحله این سیستم های بازکننده دارای مشکلاتی در ارتباط و ایجاد فرکانس بود.برای رفع این مشکل از سیستم مولتی کد استفاده میگردد.در این سیستم نیاز است که مالک درب اتوماتیک با استفاده از سوییچ های ۸ به ۱۲ DPI، کد دیجیتال را از قبل تعیین کند.در حالی که این سوییچ باعث تغییر سیستم این نوع درب ها میگردند اما از امنیت بالایی برخوردار نبودند.
هدف این کار، اجتناب از تداخل سیستم های یکسان است برای زمانی که وقتی شما از ریموت خود استفاده میکنید، درب پارکینگ همسایه شما بازنگردد.مجرمان و دزدان میتوانند با استفاده از کدهای یکسانی که دارند، این نوع سیستم ها را به راحتی دستکاری کنند.
همچنین میتوانند با تکنولوژی و دستگاه هایی که دارند کدهای موجود را تغییر دهند.در مکانهایی که امنیت فوق العاده اهمیت دارد، بازکننده های مولتی کد محبوبیت خود را از دست داده است.چونکه دستکاری کد برنامه نویسی این نوع ریموت ها آسان است، برای همین از آنها برای کنترل ورودی و خروجی گیت های ساختمانی استفاده میگردد.
در مرحله میانی که بین مرحله دوم و سوم قرار دارد، سوییچ های DIP حذف گردیده است که از برنامه نویسی خاصی استفاده می گردد که میتوان با آن ۳٫۵ میلیارد کد مختلف ایجاد نمود.
این سیستم جدید با کدهای ریموت سوییچ DIP سازگاری دارد و هرکد آن را میتوان در حافظه گیرنده فشار دادن دکمه اضافه کرد و یا با نگه داشتن، آنها را حذف کرد.قبلا کدها قابل تغییر نبودند و کاربر به سختی میتوانست از آن کپی کند مگر اینکه فرستنده و گیرنده با هم به اشتراک بگذارند.این رویکرد در DIP یک پیشرفت و بهبود بود اما زمانی که ابزارهای که کدجدید تولید میکردند، معرفی شدند، منسوخ شد.
مرحله سوم از طیف وسیعی از فرکانس بین ۳۰۰-۴۰۰ مگاهرتز استفاده میکند و بیشتر فرستنده و گیرنده متکی بر ابزارهای بودند که از تکنولوژی کد جدید استفاده می کردند، بود.
این روش ازهر گونه ثبت کد توسط مجرمان جلوگیری میکرد.از آنجایی که سیگنال های هر نصب درب اتوماتیک باید با هم متفاوت باشند، مدیران کارخانجات تولید کننده ریموت این ادعا را کردند که این تکنولوژی جدید را به کار گرفته اند.زمانی که فرستنده کد را ارسال می کند، با استفاده از رمزگذار یک کد جدید تولید می کند.گیرنده پس از دریافت کد صحیح از همان رمزگذار یک کد جدید نیز تولید میکند.
مرحله چهارم شبیه مرحله سوم است اما فرکانس آن فقط ۳۱۵ مگاهرتز است.این فرکانس از دخالت هرگونه سیستم های رادیو موبایلی توسط ارتش آمریکا جلوگیری میکند.